اطلاعات عمومی

بشر تا مدتها بدون استفاده از پول، روزگار می گذرانده و آن روشی را كه به نام «مبادله پایاپای» می شناسیم به كار می برده است. این روش با این ترتیب بود كه هر كس اگر چیز یا كالایی داشت كه برای خودش لازم نبود، می گشت و كسی را پیدا می كرد كه آن كالا را لازم داشته باشد. بنابراین در عوض چیز مورد احتیاج خود، این كالا را مبادله می كرد.اولین نوع پول كه به وسیله بشر اولیه به كار می رفت، عبارت بود از چیز پوشیدنی یا خوردنی. سرخپوستان آمریكائی تكه های حكاكی شده از یك نوع پوست را كه «ومپوم» می نامیدند، به عنوان پول به كار می بردند. انواع دیگر پول، عبارت از تنباكو، غلات، پوست یا نمك و بالاخره مهره و منجوق و از این جور چیزها بود.

عاقبت قطعه هائی از فلز جای انواع دیگر پول را می گرفت. اولین مردمی كه پول سكه ای به كار بردند لیدی ها بودند، قوم معروفی كه در آسیای صغیر می زیستند. در قرن هشتم قبل از میلاد آنها شروع به ساختن پول از قطعات فلزی كردند كه دارای وزن و طرح متحدالشكلی بودند تا به آسانی تشخیص داده شوند.

البته طلا و نقره هم قبل از آن، به عنوان پول به كار رفته بود ولی نه به صورت سكه. آنها شمش هائی را رواج داده بودند كه می بُریدند و وزن می كردند. اما هیچ نوع ضمانتی برای خالص بودن یا وزن در بین نبود. بنابراین لیدی ها اولین كسانی بودند كه فكر می كردند بهتر است این قطعات فلزی را با نشانه ای مُهر بزنند تا ضمانتی در بین باشد. مردم دیگر هم از آنها تقلید كرده و بنابراین این كار تدریجاً در همه جا متداول شد.

بعد از قرون وسطی فكر تازه ای پدید آمد كه به جای سكه های طلا یا نقره از اوراق تعهدی برای پرداخت پول استفاده كنند و اگر كسی كه تعهد این اوراق را می كند آدم معتبری باشد، این اوراق به همان راحتی پول واقعی به كار خواهند رفت. بنابراین با بروز این فكر تازه عده ای از زرگرها و تجار و وام دهندگان پول شروع به انتشار اسكناس هائی كردند كه تعهد شده بود در صورت تقاضا، نقداً پرداخت خواهند شد.

این «پول رایج اعتباری » چون به شكل كاغذ بود، هم مطمئن تر و هم از نظر دست به دست گشتن راحت تر از طلا بود. به زودی بانك ها و بعد هم دولت ها شروع به انتشار این نوع ارواق تعهدی یعنی اسكناس كرده و بدین ترتیب بود كه پول كاغذی به وجود آمد.